Even een berichtje uit het zonnige (zeg maar snikhete), prachtige (zeg maar superschone) en leuke (zeg maar wreed geestige) Roemenië! (...)
Het voorbije weekend hebben we onze teambuildingsactiviteiten gegeven, waar echt alle mensen enthousiast aan hebben deelgenomen. Ook de workshops zijn goed verlopen, de Roemenen zullen hun intake en handelingsplanning zelfs veranderen na het horen van onze workshops. (...)
Deze week was een week van werken en ontspannen. We werkten nog hard door voor het afkrijgen van ons symposium over tienermoeders. Ik kan je verzekeren, dit was echt geen makkie!! (...) Verder hebben we ook heel wat bezoeken afgelegd. De Roemenen nemen ons echt mee op sleeptouw, wreed geestig dus! (...) But anyway, morgen is het dus de grote dag voor ons. Na heel wat technische ondernemingen (lees: kopiemachines uit de jaren 80, 'rectoverso' is nog niet uitgevonden...) hopen we morgen een goed symposium af te leveren.
Groetjes,
Nele Lisabeth en naast mij staande docent Wouter Leplae.
PS: Vergeef mij mijn schrijfstijl, de dagen zeer hier heel lang en nachten bijzonder kort. Tijd dus voor een drankje, NOROC!
2 opmerkingen:
Toeval?
Woensdag 13 juni 2007.
Midden de blokweek voel ik me bevoegd om even wat te google-en(of hoe men het ook schrijft).
Na wat zoekwerk besluit ik, uit curiositeit, mijn naam in te typen. Wat blijkt?
Mijn verhaal over Roemenië springt plots te voorschijn op een site waar ik nog nooit van heb gehoord.
1 woord verder lezend besef ik het volgende:
dit is de site van Karl...mijn meester.
Geen pikante details te vinden (spijtig...), maar toch ontzettend origineel, leuk en grappig om te lezen.
De ideale gelegenheid om ook het volgende te vragen:
Karl, hoe reageerden de kindjes op jouw boekje?
Veel liefs
Nele Lisabeth
auteur
Dag Nele,
Ik makate een schetsboekje van de reis voor de kinderen, maar na enkele bladzijden veranderde de toon te sterk: van stapelbedden en ontbijt (kleuterinteresses) naar abortusklinieken en symposia (papa-interesses). Ze hebben het één keer bekeken en ondertussen is het verloren gelegd.
Wat ze wel héél leuk vonden, was de scheurkalender die ik voor de reis had gemaakt, en waarop - dag na dag - mijn reisprogramma stond uitgetekend.
Een reactie posten