Moeke was gisteren twee keer op spoedgevallen: één keer voor papa's controle, en één keer voor Suzanne.
De kinderen waren bij opa in de garage aan het spelen, en Wannes vond er een ijzeren gewicht, een stukje van een spoorwegstaaf. Hij wilde het optillen, maar liet het vallen, recht op Suzannes linkervoet. Suzanne huilde, maar Wannes en opa waren evenzeer overstuur. Na koude douche, huisarts, spoed, radiologie en terug spoed bleek het een serieuze kneuzing, geen breuk.
Liesbeth vraagt zich af waarom spoed 'spoed' heet - twee uur wachten met een tweejarige in een groot bezemhok is niet niks. Suzanne, die al op spoed voorzichtig rondstapte, neemt het filosofisch op: 'Voetje pijn. Broertje geschrokken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten