Dit weekend waren Freya en Karl bij ons op bezoek, met Wolf en Ode. Papa kent hen al sinds 1994, toen ze samen naar Gheja in Roemenië gingen voor een studentenproject - moeke van kort daarna.Freya schreef toen in 1994 een gedicht, dat nog altijd bijblijft.
Begrijpend Lezen
Gheja,
ik vergeet nooit je doorgedrongen doordringende lijfgeur
nooit je bloeddoorlopen ogen
nooit je grofgeweven hemd - grof
nooit de zon, die jou deed stinken
die jou deed stralen
nooit de tutun*, die jou wou belonen
nooit de babyroze vlekken,
te groot en verdwaald op jouw zongebruinde huid,
nooit de schok
die mij deed beseffen dat vliegen
geen neusgaten kunnen hebben
INVULOEFENING:
Er waren meer _________ dan _________ in Gheja.
*Tutun: tabak
Het studentenproject bestaat sinds een vijftal jaren niet meer, ondanks veel goesting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten