Ikke ook!

De kinderen hebben elkaar in het oog, en eten soms vooral met hun ogen in elkanders bord.

Co-educatie, heet dat. Soms is dat goed, zoals Wannes die via Marie zijn autogordel leert vastmaken. Soms ook niet zo geweldig, zoals Suzanne die de interpretatie van tafeletiquette oppikt van Wannes.

QE2

Vandaag zijn we naar de afvaart van de Queen Mary II in Zeebrugge gaan kijken, een letterlijk groots spektakel van het bijna-grootste schip ter wereld.

Suzanne wilde alles per se goed kunnen zien, zoals u ziet.

Picardië

Even een kort verslag:

• Bij ons bezoek in Azincourt werden we uitgebreid gefotografeerd voor La Voix du Nord. Hou die gazet dus in het oog.
• Met Myrke zijn we naar Saint-Valery geweest, hebben we mosseltjes gegeten en gaan zwemmen.
• Dagelijks zwemmen. Minstens.
• Spaghetti is goed om mee te zwemmen. Vooral de groene.
• Cailleux: mooie speeltuin, prachtig keienstrand, slecht weer, lekkere wafels, dus vuile auto vanbinnen.
• Stapelbed!
• Fietsen!
• Hele vriendelijke mensen!
• Garnalen pellen!

Baguette

Elke ochtend met de kinderen om brood, te voet of met de fiets...

Marie durfde de bestelling alleen in het Frans afhandelen, Wannes bestudeerde de oven en de deegmachines en Suzanne verbeterde ons telkens we het over stokbrood hebben: "Ba-guet-je!"

Het brood smaakt er als nergens anders.

Groffliers

Terug van een weekje in Berck (en niet Bergues, Myriam) - leuk en warm en best vermoeiend. Misschien zoeken we volgend jaar iets anders. Maar de kinderen stellen één belangrijke voorwaarde. Een natte.

Straatfeest

Enkele sfeerbeelden van vorige zaterdag. Het was leuk, druk, deugddoend, vermoeiend, inspirerend, warm, lekker en lang.

Uitwaaien

Om de belevenissen van de voorbije dagen wat af te zetten, zijn we in De Haan gaan uitwaaien, compleet met pootje baden, te nat worden, frietjes in het park, speelplein en ijsje. Het deed deugd.

Tweemaal spoed

Moeke was gisteren twee keer op spoedgevallen: één keer voor papa's controle, en één keer voor Suzanne.

De kinderen waren bij opa in de garage aan het spelen, en Wannes vond er een ijzeren gewicht, een stukje van een spoorwegstaaf. Hij wilde het optillen, maar liet het vallen, recht op Suzannes linkervoet. Suzanne huilde, maar Wannes en opa waren evenzeer overstuur. Na koude douche, huisarts, spoed, radiologie en terug spoed bleek het een serieuze kneuzing, geen breuk.

Liesbeth vraagt zich af waarom spoed 'spoed' heet - twee uur wachten met een tweejarige in een groot bezemhok is niet niks. Suzanne, die al op spoed voorzichtig rondstapte, neemt het filosofisch op: 'Voetje pijn. Broertje geschrokken.'