FAQ

Enkele zeer veelgestelde vragen, omdat elke deftige website er eentje moet hebben, liefst in het Engels:

1. How many roads must a man walk down?
2. What if God was one of us?
3. Who let the dogs out?
4. Why do fools fall in love?
5. When will I will I be famous?
6. What is love?
7. How much is that doggy in the window?
8. What's going On?
9. Who do you love?
10. What's love got to do (got to do) with it?
11. Where did you sleep last night?
12. How does it feel?
13. Who's gonna drive home tonight?
14. Is Vic there?
15. Therapy?
16. Is she really going out with him?
17. Is there life on Mars?
18. What's the colour of money?
19. Who wrote the book of love?
20. Can you hear me, Major Tom?
21. Who's that girl?
22. So whatcha, whatcha, whatcha want?
23. Who'll stop the rain?
24. Have you ever seen the rain?
25. Do you know the way to San Jose?
26. What's so funny 'bout peace, love, and understanding?
27. Should I stay or should I go?
28. Are you gonna go my way?
29. Is you is or is you ain't my baby?
30. Hey, you, what's that sound?
31. Ever fallen in love?
32. Who is he?
33. And what is he to you?
34. Can you feel it?
35. What's new, pussycat?
36. Mama, mama, mama can you hear me?
37. Say, Captain?
38. Say wot?
39. What would you do if I sang out of tune?
40. But you don't really care for music, do you?

Kermis

De twee oudsten zijn net enkele dagen bij oma Margriet en opa Rony gaan logeren, en hebben daar het onderste uit de kan gehaald.

Kommer en kwijl

Suzanne verandert sterk. Ze is alerter, lacht veel, ontdekt haar stem, toont de hele tijd haar punttongetje en - sterkst van al - ze kwijlt de hele dag door haar kleren nat.

Verkleinen

Marie spreekt consequent over 'Jip en Jannetje'.

Net zoals Brel over 'Marieke' zong, hoewel die tussen Bruges et Gand woonde.

Suske en Wiske

Hoe ze aan hun bijnaam zijn geraakt, is een lang verhaal, maar dit zijn onze gast-/pleegouders in Roemenië:

Wiske, naast opa Rony

Suske, naast oma Margriet

Suske in Subke

Digitale fotografie is schoon, maar men maakt er veel te veel foto's mee.

Hier zie je een Suske (F. Kasler) in een Subke (S. 1300).

Weekend

Een leuk, druk weekend achter de rug. Iets wat we graag doen, als we ertoe komen. Zeker de kineren hebben zich geen moment verveeld.

Vrijdag: Knokke-le-Zoute, met Mathias

Eerst naar de vlindertuin, waar Suzanne verbaasd rondkeek naar al het gefladder rond haar hoofd.

Dan met peter Mathias naar het Zwin, een schooluitstap waarbij de rollen soms werden omgedraaid.

En tussendoor een vergelijkend onderzoek van twee Siska-speeltuinen.

Zaterdag: Franky 'Kiwi' en Ann op bezoek

Franky gaat volgende week parachutespringen! HIj springt oip zaterdag, koop dus zeker de zondagseditie van het Nieuwsblad...

Zondag: Bregt, Karin, Nele, Tom en Sara op bezoek



Twee oud-collega's van Karl brachten al hun kindervreugd mee, en na wat schminken en taart, waren we klaar voor een kastelentocht.



En als kers op de taart, kwam meter Myrke nog op bezoek - maar toen was ons fototoestel te moe geworden...

Treuzeltechniek

Een bekend liedje (voor papa althans) van Kinderen voor Kinderen.

Deze blog bevat veel positieve berichtjes over kinderen en ouderschap, omdat we vooral dat willen bijhouden. Nochtans wordt er hier in huis soms ook stevig geroepen en geruzied.

De laatste week gaat het om het slapengaan. Marie en Wannes beloven allebei flink naar bed te gaan en krijgen een uitgebreid ritueel: omkleden, tandenpoetsen, wassen, potje, verhaaltje, zoen, knuffel, kruisje, licht uit.

En dan begint het. Roepen om nog eens te plassen. Om een gevallen doekje. Om jeuk op de rug. Om jeuk op de voet. Om jeuk ik-weet-niet-waar. Roepen om een zus of broer die roept. Roepen omdat ze niet kunnen slapen. Uit bed komen, op de overloop. Het duurt vaak een halfuur, soms een uur, en in het slechtste geval mag er eentje een paar minuten gaan afkoelen in de garage.

We proberen te volharden, en vandaag, na een erg gevulde dag, lukte het redelijk goed, op één gevallen doekje na, en Wannes die een kwartiertje liedjes neuriede zonder dat Marie erop reageerde. Hopelijk betert het. Maar we weten dat ze morgenvroeg wellicht extra vroeg wakker zullen zijn. Het lijkt wel wraak: zo kordaat als wij ze in bed stoppen, zo kordaat halen ze ons er weer uit...

Snap je?

Examenoogst, augustus 2007

Om diep over na te denken:

- V: Wie heeft het laagste IQ, iemand met een diepe of met een ernstige verstandelijke handicap?

- A: Iemand met een diepe. Deze is heel erg en persoon heeft weinig besef en kunnen. Diep verstandelijk is natuurlijk ook al erg, maar diep is/blijft diep.

En een mooi kringetje:

- V: Waarom is het bepalen van zichtverlies moeilijker dan het bepalen van gehoorverlies?

- A: Omdat gehoorverlies makkelijker is op te meten dan zichtverlies.

153 dagen

Suzanne is vandaag precies vijf maanden oud, en het lijkt al een eeuwigheid sinds haar geboorte.

Ze stampt, ze grijpt, ze kwijlt, ze stopt alles in haar mondje en ze lijkt ons gelukkig en sterk.

Hip hip hiep...

Meneertje Maniertjes

Wannes doet soms met opzet speciaal. Hij vertikt het om 'moeke' te zeggen, trekt graag gezichten, en zijn laatste uitvinding is stotteren.

"Taa, taa, tie, tie, tie, bus 'ijen"

Vrij vertaald: 'Daar, die bus rijdt!'

Foto's van Gheja

Amper een dag na de Tim Dirven-retrospectieve in de krant (waarin zijn debuutreportage over Gheja helaas ontbrak), kreeg ik de volgende foto's, gemaakt door mijn ouders.

Wist je dat...

... olifanten zoogdieren zijn?

SMS ROM

Oma Margriet en Opa Rony zitten in Roemenië, en ze stellen het daar heel goed. Zo goed, dat ze maar zo nu en dan een berichtje sturen.

Maar we weten dat opa zeker nog terug zal gaan. Dat Sibiu (culturele hoofdstad van Europa) de moeite loont. Dat Suske en Wiske, ons gastgezin, in topvorm verkeren. En dat ze Gheja hebben bezocht, de fameuze psychiatrische afdeling in een oud kasteeltje. En dat Titi, een reusachtige bewoner, eventje onze opa zijn portefeuille in verzekerde bewaring heeft genomen...
(Op de foto, die vermoedelijk nog door Brecht Goussey is gemaakt, staat niet Titi, maar Panciuri. En hij imiteert de fotograaf.)

UPDATE: Volgens Griet in de reactie hieronder is de foto gemaakt door Saar Baert, in 2000. Dankjewel!

The end-less story

Onze eend was weg. Zomaar, plots.

Maandagavond, zaten er alleen nog drie kippen en één bruine eend in het park. De witte eend, Frida, was verschwunden. Overal gezocht. Geroepen. Bij de buren aangebeld. Briefjes gehangen aan onze venster en bij de buurtwinkel van Karim. Maar de eend bleef weg.

Nochtans was het een speciale eend. Vorige zomer is er een nerts (of een andere grote marterachtige) in het park binnengedrongen, en heeft die alle kippen en één eend de strot overgebeten. Frida liep rond, mankend en met een gapende hoofdwonde. We kregen advies om ze af te maken, maar ons getreuzel betekende haar redding.

Tot maandag dus. Eergisteren, zaterdag, bracht papa eten naar de kippen en de andere eend, Fientje. Hij hoorde opnieuw gekwaak, en ging op onderzoek uit. Het kwam uit de buurt van het badje, maar daar was niks te zien. Dan maar het badje verversen.

En daar zat dus Frida! Al vijf dagen en nachten vastgeklemd in de rand van het schildpadbadje. Goed vuil, wat vermagerd, maar blij dat ze weer rond kon lopen. Hoe het zover is gekomen, is nog altijd niet duidelijk. Maar onze eend is nog niet aan haar eind.

Zoo gezegd, zoo gedaan

Vorig weekend zijn we met meter Tania naar de Antwerpse dierentuin getrokken. Met de trein. Een aanrader.

Een opsomming van de dieren die we zagen:

• meeuw (Pic. Picnicis Wannesensis)
• olifanten (Plus Cartones Ores Elephantis)
• nijlpaarden (Mama et Babienses, Papa Submergus)
• krokodillen (Croque Mrs.)
• slangen (Ss. Sslissensis)
• vissen (Fisstic Vivens)
• bavianen (Enormus Pupus)
• na-apen (Apantropus imitans)
  

Kleine poet, grote poet

We hadden deze blog nooit zo mogen noemen, Suzanne.

Ze is vorige week naar Kind en Gezin geweest, en d'r was verontsrustend nieuws: Suzanne neemt niet genoeg toe in gewicht. Van percentiel 95 naar percentiel 55. Jaja, haal maar uw cursus statistiek boven. Nu zijn wij niet direct verontrust, om verschillende redenen:

• Hannah heeft ook al zo'n ramptijdingen gekregen en stelt het voorlopig nog bijzonder goed.
• Suzanne is vrolijk, en sterk (ze draait zich bijna op haar buik, en ze richt haar hoofd de hele tijd op).
• Liesbeth en Karl zijn nogal koppige ouders.

Nu stelde de artse, nochtans een heel vaardige mevrouw, voor om urine op te vangen en die te laten onderzoeken op sporen van een infectie. Suzanne ziet er niet echt ontstoken uit, maar het kon geen kwaad. Dachten we. In de apotheek zijn er speciale urine-vang-zakjes te verkrijgen, maar het lukte niet echt om dat te vullen. Een week later hebben we het plan laten varen.

Meer voedingen? Minder slapen? 'Zannetje slaapt zo graag!

Suzanne zelf maalt er niet om. Zolang ze maar vier voedingen op een dag krijgt, genoeg zoentjes en entertainment van broer en zus heeft en bij tijd en wijle een verse pamper, zit alles voor haar goed. Wannes ontpopt zich tot straatartiest, en Marie versiert haar zus met margrietjes.

Bij Kind en Gezin gaan ze moeten oppassen. Want als Suzanne later groot is...

Vakantie

Nog wat over onze vakantie in le Manoir Fleuri, in Groffliers, een deelgemeente van Berck. Het was een degelijk park van een vijfentwintigtal huisjes, met een overdekt zwembad en een cafetaria, en middenin een prachtig gebied. Nogal net en wat prijzig misschien, maar wel heel nieuw en uitstekend verzorgd.

Zodra de zon en de dutjes dat toelieten, trokken we naar buiten. Naar het mini-haventje Madelon op wandelafstand van ons huisje, naar het reusachtig uitgestrekte strand van Berck (en de demonstraties in een ambachtelijke snoepwinkel), naar het prachtige Saint-Valery-sur-Somme (u raadt nooit aan welke rivier dat stadje ligt) en naar het al even mooie Montreuil-sur-Mer (dat helemaal niet aan zee ligt!).


Wat voor de kinderen vooral telde, waren de kleine dingen: een pannenkoekenhuisje met een toilet buiten, nieuwe zwembandjes, schelpjes en slakken eten (fruits-de-mer), een echte mammoettand aanraken, aan de vlieger 'trekken'.

Papa en moeke genoten van elkaar, van de gezellige avonden, van het eten (hoewel, we hebben er nog eentje tegoed), van de prachtige natuur (vooral in Groffliers zelf), van het verse brood en van de winkeltjes in Saint-Valéry.

Meer moet het echt niet zijn. Voorlopig.

Hannah honderd!

Hannah heeft nu ook een weblog: http://www.kleinewery.blogspot.com/, de moeite waard. Zelfs een honderdste blogpost waard, vind ik. En een postkaartje morgen. En een groot verjaardagscadeau, overmorgen.

Zomer

Dankzij de zomer staan we achter met berichtjes (over Frankrijk, over de dierentuin, over Maries kamp, over Suzannes gewicht), maar dankzij meter Eva hebben we wat zomergenot te tonen. En Hannah is bijna één jaar!

Halfvol, halfleeg

Marie vandaag, na een zwempartij: 'Is het badje nu leeg met water?'

Verre echo's

Eergisteren waren Marie en Wannes gaan logeren bij oma Margriet en opa Rony. Vooral bij het ontbijt was dat te merken. Het was opmerkelijk stil. En een deel daarvan lag aan het uitblijven van onze interventies:

• Heb jij al gedaan?
• Kom, zit eens mooi recht.
• Hoe vraag je dat?
• Mooi?
• Je krijgt dan niks meer tot de middag hé!
• Stop daarmee, dat dient om mee te eten.
• Zwijg nu even en bijt nog eens.
• Let op je gla... lap, te laat.
• Eet eerst wat je al hebt, voor je bijvraagt.
• Van korstjes...